ข้อผิดพลาดอีกอย่างที่เป็นผลเสียต่อความสัมพันธ์ นอกจากความคาดหวังแล้วก็คือ “การคิดไปเอง” (จะบอกว่าเราคิดไปเอง แล้วเราก็ไปคาดหวังเลยทุกข์ก็ได้) ถ้าผู้อ่านคนไหนได้ดูละครเรื่อง 365 วันจะเข้าใจเรื่องที่จะกล่าวต่อไปนี้ได้เกือบทั้งหมด^^”

บ่อยครั้งแค่ไหนที่เราตัดสินคนอื่นจากความคิดและความเชื่อของเราเอง เรามีข้อมูลที่น่าเชื่อถือแค่ไหนในการสรุป และตัดสินคนๆหนึ่ง

ยกตัวอย่าง ถ้าเอาแอ๊ปเปิ้ลมาวางลูกหนึ่ง
แวปแรกที่เห็น บางคนอาจคิดถึงสีแดง
บางคนอาจคิดถึงเรื่องสโนไวท์
บางคนอาจจะคิดถึงความทรงจำเก่าๆที่มีร่วมกับใครคนหนึ่งเกี่ยวกับแอ๊ปเปิ้ล
บางคนอาจคิดว่าน่ากินจัง จะกินละนะ^^
มากมายได้ร้อยแปดเกินกว่าใครจะคาดเดาได้ว่าที่จริงแล้ว แต่ละคนรู้สึกอย่างไร

เรื่องความรักก็เช่นเดียวกัน บ่อยครั้งแค่ไหนที่เราสร้างกฎเกณฑ์ขึ้นมาเอง แล้วก็เอาไปตัดสินคนอื่น

เช่น ต้องอยากเจอกัน ไม่งั้นแปลว่าเขาไม่รัก ต้องเชื่อใจเรา ไม่งั้นแปลว่าเธอไม่ให้เกียรติ เราทุกคนต่างมีกรอบความคิดของตัวเองที่สั่งสมจากประสบการณ์ที่ต่างกัน เช่น กลุ่มแรกอาจจะเป็นเพราะว่า มีแฟนมากี่คนเค้าบอกว่ารักเรา เค้าก็อยากเจอเราแบบที่เราอยากเจอเค้า ดังนั้นทุกคนต้องเป็นแบบนี้หมด กลุ่มที่สองที่เค้าไม่เชื่อใจก็อาจเป็นเพราะว่าเค้าเคยโดนหลอกมาเยอะ ก็เลยขี้กลัวขี้กังวล ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องไม่ให้เกียรติเลยสักนิดก็ได้

ปัญหาทั้งหมดเกิดจากการตีความไปเอง สร้างกรอบของเราเอง นอกจากจะเป็นการสร้างโลกขังตนเองแล้ว ยังเป็นการสร้างกรอบให้คนอื่นอึดอัดได้ เมื่อเราไปคาดหวังว่าเขาจะต้องเป็นอย่างที่เราคิด

สมัยหนึ่งญเคยมีความเชื่อว่าถ้าเราเข้าใจความคิดความรู้สึกคนอื่นทุกอย่างแล้วจะทำให้เราพ้นทุกข์

ญเคยอ่านหนังสือHow to หลายเล่ม ก็ทำให้ค้นพบว่า ผู้ชายไม่ได้มาจากดาวอังคาร ผู้ญไม่ได้มาจากดาวศุกร์ แต่ละคนมาจากดาวที่ตนสร้างเอง หนังสือที่วิเคราะห์ความคิดความรู้สึกต่างๆไม่อาจจะบ่งบอกidentifyใครได้ทั้งร้อย

ถ้าจะจัดอันดับคนคิดมากของประเทศ ญเชื่อว่าญเองก็ไม่ได้น้อยหน้าใครแน่ๆ

แต่จากประสบการณ์ที่เจอมา ยิ่งนานก็ยิ่งทำให้พบว่า ความคิดมากไม่ช่วยอะไร เราอาจจะห้ามความคิดไม่ได้ แต่เราก็หัดมีสติรู้ทันความคิดได้ว่า มันไม่มีประโยชน์นะ

ดังนั้นญจึงเลิกคาดหวังว่าจะต้องรู้ใจคนอื่นให้หมด แต่เปลี่ยนเป็นทำหน้าที่ของตนเองให้ดี (ถ้าเป็นมุมมองในเรื่องความรัก เมื่อรู้ว่ารักคืออะไรแล้ว  มันก็ไม่จำเป็นต้องสนใจว่าผู้รับเขาจะคิดอย่างไร เราทำหน้าที่ของเรา คือปรารถนาดี เกื้อกูล ไม่เบียดเบียนให้เขาพ้นทุกข์ก็พอ)

เพราะไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร มันก็เป็นตัวเขา ก็ถ้าเราไม่ได้รักที่เขาเป็นเขา เราก็เลือกออกมาและเดินไปหาคนที่ใช่ดีกว่า จะไปสร้างทุกข์ให้เขาด้วยการพยายามเปลี่ยนเขาทำไม (บางคนบอกว่าก็อยากได้คนนี้ แต่อยากให้เขาเป็นแบบนี้ ประมาณอยากเปลี่ยนให้เขาได้อย่างใจ ให้เพอร์เฟคทุกอย่างหรือ? แล้วอย่างนี้มันเรียกว่าเรารักเขา หรือเรารักตัวเองงล่ะนั่น^^”)

ถ้าเราเข้าใจเรื่องกรรมเราจะรู้ว่าเราได้เจออะไรอย่างที่เหมาะสมกับตัวเองดีอยู่แล้ว เราเจอทุกข์หรือสุขอย่างไรมันก็เป็นสิ่งที่เราทำมา เขาจะคิดอย่างไรกับเรา ทำอย่างไรกับเรา อยากทำให้เรามีความสุข หรือไม่อยากมันเป็นเรื่องของเขา เรามีหน้าที่ต้องสร้างเหตุที่ดีของเราก็ทำไป ไม่ต้องยัดเยียดเป็นการเบียดเบียนใครเพื่อเป็นการก่อกรรม ที่สุดแล้วเมื่อทำเหตุดีย่อมได้ผลดี เมื่อปลุกส้มก็ย่อมได้ส้ม เมื่อให้ความสุข ความสุขย่อมย้อนกลับมาเอง โดยที่เราไม่ต้องคาดหวังอะไร จากใคร เพราะกฎแห่งกรรมคือสัจจะความจริงอยู่แล้ว :)

อ่านเพิ่มเติม เรื่อง โลกของฉัน

http://www.facebook.com/notes.php?id=637830711&;s=160#!/note.php?note_id=355272768866

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >