ไปแอบเจอพี่คนหนึ่งถามพี่ชายเข้า ก็เลยแอบขอมาแชร์กันค่ะ :)

มีคนถาม: พี่โจ้คะ แล้วเราจะทราบได้ยังไงคะ ว่าคนไหนคือคนที่ใช่ ระดับเดียวกับเรา ไม่ใช่เพราะความพอใจส่วนตัว เลยลำเอียง ปรุงแต่งไปเอง ต้องกลมกลืนกับเราทุกด้านรึเปล่าคะ ทั้งรูปร่างหน้าตา ปัญญา สถานะทางสังคม และอื่นๆ

พี่โจ้ตอบ: เมื่อไหร่ที่ใจเราเปิดรับ เลิกตั้งเงื่อนไขว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ โดยเป็นผลจากการมองโลกที่เริ่มเคลื่อนไปจากมุมมองเดิมว่าเราสร้าง เราทำ เราเลือก(ด้วยอัตตา) มาเป็นว่า ทุกอย่างที่เกิดนั้นเป็นไปตามกรรม ทั้งสิ้น แล้วเริ่มยินยอมให้กรรมจัดสรรคนที่ เหมาะสมกับเราให้เข้ามาในชีวิต

จุด เริ่มของกระบวนการนี้จะเริ่มด้วยการตั้งจิตว่า ต้องการคนที่เหมาะสมในการเดินทางชีวิตและเติบโตทางจิตวิญญาณร่วมกันและไปพร้อมๆกับเรา ซึ่งคำว่าเหมาะสมนี่มันครอบคลุมทุกๆด้านตั้งแต่ระดับบุญเก่า ศีล ศรัทธา ระดับสติปัญญา จาคะ ชาติกำเนิด หน้าตาที่เรารับได้หรือชอบ(มากหรือน้อยขึ้นอยู่กับบุญของเราที่ทำไว้ด้วย) การศึกษา ฐานะทางสังคมทั้งในอดีต ปัจจุบันและเหตุเก่าที่เขาสร้างซึ่งจะยังให้เขาเป็นไปอย่างไรในอนาคต ทุกอย่างจะเหมาะสมลงตัวกับเราจริงๆ และยิ่งไปกว่านั้นยังครอบคลุมไปถึงลักษณะการเดินทาง

ซึ่งคนที่เข้ามาช่วงแรกๆเราอาจทนรับไม่ไหว แต่อย่าหนีนะครับ ทั้งหมดคือสิ่งที่เราเองเคยกระทำเอาไว้ในอดีตนั่นแหละ กระบวนการทั้งหมด ถ้าพูดในมุมของอดีตก็คือการใช้กรรมโดยการเรียนรู้ว่าเราทำอะไรไว้ และผลของการทำอย่างนั้นมันเป็นอย่างไร การที่เราได้เข้าไปคลุกคลีช่วยเหลือกับคนที่เข้ามา ก็คือส่วนของกระบวนการใช้กรรม คือเรียนรู้และสำนึกว่าทำแบบนี้ ก็จะได้รับผลแบบนี้ แต่ถ้าพูดในมุมของปัจจุบันก็คือ ช่วยเขา ซึ่งเป็นการสร้างบุญใหม่ สร้างเหตุใหม่

ค่อยๆทำงานกับแต่ละคนไป เรียนรู้ให้มากที่สุดว่าทำอะไร แล้วจะได้ผลยังไง จะเกิดปัญญา คือเข็ดขยาดไม่กล้าไปทำอย่างนั้นๆกับใครอีกเพราะเห็นผลของมันจะๆมาแล้ว พอช่วยไปหลายๆคน เข้า กรรมเก่าก็จะเบาบางลง รวมทั้งเหตุใหม่ที่สร้างไว้คือทำให้คนพ้นทุกข์ในเรื่องความรัก เราจึงจะพอมีสิทธิในชีวิตรักที่เป็นสุขขึ้นมามากหรือน้อยก็ตามแต่เหตุที่เราสร้างเอาไว้ทั้งหมด

การลงมือทำเอง เลือกเอง สติปัญญาเราไม่มีทางเลือกได้เห็น ได้ครบถ้วนเลยครับ ใช้วิธีตั้งจิตแล้วทำไป ให้กรรมจัดสรรสิ่งที่เหมาะสมกับเรานี่จะได้คนที่อยู่กันได้ตลอดรอดฝั่งจริงๆ...

**************

อันนี้เก็บตกจากที่พี่ชายสอน ไม่ได้ถอดมาเป๊ะๆ (เพราะเป็นการคุยโทฯ) ถอดแบบสรุปความค่ะ :)

“เงื่อนไขในการพบความรักที่มีความสุขแบบโลกมันก็มี คือมาจากผลของกรรมนั่นแหละ

อาจมีหลายเงื่อนไขเช่น ได้ใช้กรรมที่ไม่ดีจนหมดแล้ว ได้ไปช่วยคนให้มีความสุขในเรื่องความรักจำนวนมากพอ ได้เจอคู่ที่เหมาะสมที่ทำเหตุดีๆด้วยการช่วยคนอื่นมาร่วมกัน

ถ้าเรายังทุกข์อยู่ก็แปลว่าเรายังมีความอยากได้ แต่ถ้าเรามีใจเป็นกลางว่าอะไรเกิดขึ้นก็รับตามนั้นก็จะไม่ทุกข์

เวลามีทุกข์ขึ้นมาเรากลับจะมองเป็นแง่ดีได้ด้วยว่า ดีแล้วรีบๆส่งมาเราจะได้ใช้ๆให้มันหมด ต่อไปสิ่งดีๆจะได้เข้ามา”

*************

เพิ่มเติม แบ่งปันจากประสบการณ์ของตัวญเอง ญก็ทำตามที่พี่โจ้สอน

ญจะปล่อยให้ทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตได้เป็นอย่างที่เขาเป็น หนึ่งคือเพื่อความสุขของเขา สองคือญจะได้เรียนรู้ตนเอง

ทำดีที่สุดแบบไมได้คาดหวังผลจากเขา แต่มุ่งเป้าไปที่เราได้ทำอะไร ได้ให้อะไร ได้เรียนรู้อะไร

ถ้ามีทุกข์ใจ ญจะย้อนมาดูให้เห็นข้อเสียในกรรมเก่าที่ทำไว้(หรือนิสัยเดิมๆที่สะสมมา)ว่าทำเหตุอย่างนี้แล้วจะทำให้ไม่มีความสุข สังเกตพฤติกรรมด้านไม่ดีของตนเองบ่อยๆ ก็จะทำให้เห็นข้อบกพร่องที่อาจเป็นผลเสียในการมีชีวิตรัก ทำเช่นนี้ก็เหมือนชดใช้กรรมไปเรื่อยๆพร้อมๆกับเรียนรู้ที่จะพร้อมมีรักและรู้จักรักษาความรักให้ดีเมื่อถึงเวลาเหมาะสม:)

ทุกข์ไม่เสียเปล่า ไม่ต้องหลงทางทุกข์ซ้ำๆโดยไม่ได้เรียนรู้บทเรียนอะไรที่จะทำให้ชีวิตดีขึ้น:)

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >