เวลาที่เราอยากมีความรัก หรืออยากได้อะไรดีๆสักอย่างเราทำอย่างไรคะ ส่วนมากคนทั่วไปก็ตอบได้ว่าต้องไปหาหรือสร้างขึ้นมา แต่แล้ววิธีการล่ะ?

เวลาที่เราอยากได้ความรักส่วนมากเราทำอย่างนี้หรือเปล่า? อยากให้เขามีเวลา อยากให้เขารักเราคนเดียว เราก็ตัดพ้อ โทรเช็ค จับผิด ผู้ใหญ่หลายๆคนเวลาเด็กๆทำผิด หนีเที่ยว และอื่นๆ ก็มักจะดุด่า (เวลาที่เราคิดว่าเราใช้คำพูดสอน แต่มีอารมณ์โกรธ เด็กเค้าไม่ได้เข้าใจว่าคุณสอนนะ เค้าเข้าใจว่าคุณกำลังด่า) ขังอยู่กับบ้าน และอื่นๆ

เราเชื่อว่าการทำเช่นนี้คือการที่จะได้อะไรตามที่เราต้องการ แต่เราลืมไปว่า ความรักมันเกิดขึ้นได้จากความสุข เกิดขึ้นได้จากความพอใจ เกิดไม่ได้ด้วยการบังคับ หากสิ่งที่เขาทำมันทำให้เขาอึดอัด ไม่มีความสุขแล้ว สิ่งที่เราจะได้กลับมาอย่างมากก็แค่ความใกล้ชิดทางกาย แต่ใจเขาจะยิ่งออกห่างไปทุกที 

พี่โจ้สอนว่า เห็นเป็นกันทั้งเมือง “คนเราพยายามแก้ที่ผล ไม่คิดจะสร้างที่เหตุ”

พี่โจ้สรุปสั้นๆไว้ให้ว่า "รักคืออยากให้ หลงคืออยากได้" ถ้าเข้าใจว่าความรักคือ การเปลี่ยนแปลงคนอื่นไม่ใช่ตัวเอง คือการที่มีคนมาให้ความสำคัญ ดูแล เอาใจใส่ หาเท่าไหร่ก็จะไม่มีวันพบ คนทั่วไปพยายามสร้างแรงดึงดูดให้มีคนมาสนใจ เช่น แต่งตัวเองให้สวย/หล่อ คิดว่าหน้าตา ฐานะ และความโก้หรูจะดึงดูดใครๆให้มารักเรา ทั้งที่จริงแล้ว สิ่งเหล่านี้แค่ดึงให้คนอื่นมาสนใจเรา แต่ไม่สามารถทำให้ใครรักเราได้จริง

เหตุของความรักคืออะไร?

อย่างที่เขียนไปแล้ว เหตุแห่งความรักเกิดจากความสุข ถ้าพูดเรื่องพุทธ เรื่องกฎแห่งกรรม ทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น เราทำให้คนอื่นมีความสุขมาก่อนเราจึงมีความสุข เราทำให้คนอื่นทุกข์มาก่อนเราจึงมีทุกข์ หากเราอยากมีความสุขเราต้องรู้จักสร้าง รู้จักให้ความสุขคนอื่นเป็น

อีกเรื่องหนึ่งคือ

ความเชื่อว่าเราทำดีกับคนนี้ คนนี้ต้องดีกับเราตอบเป็นความเชื่อที่ผิด (ยกตัวอย่างง่ายๆ เราดีกับทุกคนที่ดีกับเราหรือเปล่า) ความเชื่อว่าเราทำดีด้วยความบริสุทธิ์ใจ(คือให้เพื่อประโยชน์คนรับ)แล้วเราจะได้ความดีตอบ(โดยไม่ต้องคาดหวัง)เป็นความเชื่อที่ถูก ทำด้วยใจแล้วหวังผลจากกรรม อย่าหวังผลจากคน

อยากได้เหตุอย่างไร ลงมือสร้างด้วยตนเอง ไม่ต้องพยายามเปลี่ยนใคร วันละเล็ก วันละน้อย ช่วงแรกๆพลาดบ้าง เผลองอแง เผลออาละวาด เผลอบังคับ ไม่เป็นไร รู้ทันไวๆ แล้วเริ่มต้นใหม่ทุกครั้ง นานไปเหตุที่ดีที่เราสร้างจะค่อยๆซึมซับลงใจของเรา เหมือนเรียนรู้ที่จะเลือกปุ๋ยดี น้ำดีให้ต้นไม้ ต้นไม้จะค่อยๆมีรากที่มั่นคง และเจริญเติบโตอย่างสวยงาม

อยากได้ความรักที่ดี จัดการกับความอยากของเรา ด้วยการรู้จักความรัก เข้าใจความรัก สร้างความรัก เมื่อรู้ว่าความรักคือการให้ คือความปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข ความรักดีๆจะอยู่ในใจคุณ โดยไม่ต้องวิ่งตามหาอีก พี่โจ้เคยสอนว่า เมื่อเรารู้จักรักตัวเราเป็นแล้ว เราจะไม่รู้สึกขาดหรือเหงา เพราะมีเราที่รักตัวเองอยู่ตลอดเวลา แล้วต่อจากนั้น ใครก็อยากอยู่ใกล้เรา เพราะใครๆอยากอยู่ใกล้คนที่ทำให้เขามีความสุขทั้งนั้น:)

มีคนเขียนมาถาม บอกว่าทำไมรู้สึกว่าเราเข้าใจความรักดีจัง ถ้าย้อนรอยไป ผู้เขียนไปคนหนึ่งที่ไม่เคยเข้าใจความรักมาก่อนเลยขั้นโคม่า คือเอาแต่หาข้างนอก แล้วก็ไม่รู้ว่าความรักหน้าตาแบบไหน ไม่เคยสัมผัสความรักที่แท้จริง ก็เพราะยังไม่เคยรู้จักให้ความรักใคร (เลยไม่เคยได้มา หรือรักษาเป็น)

มารู้จักความรักมากขึ้นได้ ส่วนใหญ่ก็มาจากที่พี่ชายสอนให้ดู ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมะ ที่คนหลายๆคนยังไม่เข้าใจว่าธรรมะคืออะไร มันไม่ใช่เรื่องพิธีกรรม ภาษาบาลี การวิงวอนขอ การพูดถึงคำสอนไกลๆที่เอาไปใช้ได้ยากเพราะเอื้อมไม่ถึง ธรรมะ ที่แท้ก็คือ เรื่องของธรรมชาติ ความรักก็เป็นส่วนหนี่งของธรรมชาติ เมื่อเราเข้าใจธรรมชาติของสิ่งต่างๆมากขึ้น เราก็รู้จักเหตุของความรัก ต้นตอของความทุกข์และสุขต่างๆได้มากขึ้นๆเช่นกัน

อย่างหัวข้อนี้ ก็เป็นความรู้เรื่องทาน คือการ “รู้จัก” ให้ เรื่องกฎแห่งกรรมคือ ให้อย่างไรได้อย่างนั้น ให้รู้จักสร้างเหตุที่ตนเอง ไม่ใช่เปลี่ยนแปลงคนอื่น เรื่องการสอนให้เห็นใจตนเอง คือเรายังไปบังคับคนอื่น ใจเรายังมีความทุกข์ ยังเป็นเหตุแห่งทุกข์ เราจะไปอยากให้คนอื่นมาให้ความสุขทั้งที่เราก็เอาความทุกข์ไปหยิบยื่นกับเขาได้อย่างไร

พุทธศาสนาสอนเรื่องธรรม(ะ)ชาติที่มีอยู่รอบตัวเราเสมอ ลองสังเกตดู:)

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >