กิริยาทางใจ
ขุดบล๊อคเก่ามาให้อ่านใหม่ สำหรับคนที่อยากรู้ว่าทำบุญอย่างไรจึงจะได้รับผลทันตาเห็น:)
เท่าที่สังเกต คนเรามักสนใจแต่สิ่งภายนอก อาจเพราะมองเห็นง่าย ไม่ต้องใช้ความพยายามให้ลึกซึ้งมองดูว่าข้างในเป็นอย่างไร แม้แต่กับตัวเราเอง เราก็ชินที่จะยอมรับสิ่งภายนอกมากกว่าสิ่งที่อยู่ภายในใจตน
ยกตัวอย่าง ในเรื่องการทำบุญ เวลาเราให้อะไรกับใคร หรือกระทั่งถวายของกับพระ เรามีกิริยาคือ เอามือหยิบยกให้ แต่ข้างในใจอาจจะไม่เป็นแบบนั้น กิริยาภายนอกเป็นการสละออกเพื่อผู้อื่น แต่ลืมดูกิริยาในใจว่าสละของ หรือความเป็นของตนออกไปหรือยัง เพราะโดยมากจะเป็นการให้เพื่อว่า ให้เพื่อขอให้ลูกช้างถูกหวยรางวัล ที่หนึ่งด้วยเถิด.....เจ้า พระคู๊ณ...(ให้ไป100บาท) เป็นต้น หรือบางทีเราให้ความช่วยเหลือใคร แบบส่งๆ ช่วยหรือให้แบบขอไปที แต่ก็หวังว่าเค้าจำ/สำนึกบุญคุญเรา เพราะเราได้ให้ไป(แบบไม่เต็มใจ)แล้ว
เมื่อกิริยาทางกาย กับกิริยาทางใจไม่ตรงกัน ผลที่ได้ก็แตกต่างกัน ถ้าเรายังให้ด้วยความโลภอยากได้ ให้ด้วยความโกรธ(แบบขอไปที) ให้ด้วยความหลง เพราะไม่เข้าใจว่าการให้คืออะไร ก็เหมือนเราใช้ใจที่เป็นอกุศล ไปทำดี ไปทำกุศล แล้วมาสงสัยว่าทำไมทำบุญแล้วไม่มีความสุข อันนั้นก็เพราะทำด้วยอกุศลโดยไม่รู้ตัว เพราะถ้าทำด้วยกุศล ณ ขณะที่ให้ มันก็ได้รับผลเป็นความสว่างความสุขก่อนแล้ว
อีกตัวอย่างหนึ่งของกิริยาทางกาย กับกิริยาทางใจที่แตกต่างกันคือ เรื่องของปากกับใจไม่ตรงกัน ซึ่งดูได้ยาก รู้ได้ยาก เราไม่รู้ใจใครว่าจริงๆเขาคิดอย่าง ไร แต่มันก็ไม่สำคัญเท่ากับเราไม่รู้ใจตนเองว่าการกระทำที่แตกต่างกัน มีเจตนาต่างกัน มันส่งผลกับใจเราอย่างไร หากเรามีเจตนาพูดเพื่อสร้างภาพ พูดเพื่อให้ตนเองดูดี แต่ไม่ได้มีความเชื่อ หรือตั้งใจทำให้ “ใจ” ตนดีอย่างที่เอ่ย ที่จริงมันมีผลเสียอย่างมาก กับการทำให้ใจเราบิดเบี้ยว ทำให้ใจเราไม่สามารถเห็นอะไรตรงตามความจริง เพราะภาพที่เราลวงสร้างเพื่อหลอกคนอื่น ก็จะมาลวงใจเราเช่นกัน
การกระทำเล็กๆน้อยๆเป็นสิ่งที่ ไม่ควรละเลย วันก่อนพี่ชายสอนญว่า “ให้พิมพ์ภาษาให้ถูกหลัก เพราะการพิมพ์ผิดหลัก (ทั้งที่รู้) จะทำให้จิตบิดเบี้ยว” คือ เวลาที่ญพิมพ์smsไปหาพี่ชาย ญจะชอบย่อคำเพื่อให้สั้นๆเช่น เปน โกด เด๊ว แค่ความไม่ตั้งใจผิด แต่จิตตั้งใจทำเพื่อบิดเบือนความเป็นจริงทีละน้อย ก็มีผลเสียกับใจได้ เขียนอย่างนี้ บางคนอาจมีคำถามว่า อ้าว แล้วถ้าเรารู้สึกไม่ดีกับใคร แล้วเราไม่พยายามพูดดี ให้เราด่าเค้าเหรอ คำตอบก็คือ การทำกุศลหรืออกุศล ไม่ว่าทำด้วย กาย วาจา หรือใจ ก็ย่อมให้ผลทั้งสิ้น
ถ้าพูดแล้วเป็นอกุศลก็ไม่ควรพูด พูดทั้งที่รู้ว่าขัดกับความจริง ในใจก็ไม่ควรพูด ทางที่ถูกควรรักษาใจ เห็นสิ่งปฏิกูลที่อยู่ในใจอันเกิดจากกิเลสก่อน เมื่อใจใส ใจเบา ก็จะมีสติปัญญา มีสติในการทำ การพูด แล้วเมื่อกิริยาจิตดีแล้ว กิริยากาย และวาจาที่น่ารักก็จะตามมา
บางทีเราก็ไม่รู้ตัวหรอกว่า จิตใจคนเรามีพลังงานส่งเป็นคลื่น ตามความโลภ โกรธ ได้ แม้กิริยาภายนอกเราจะดี พูดจาดี แต่ถ้ากิริยาภายในเราไม่ดี ตั้งใจบังคับ กดดัน เหน็บแนม เสแสร้ง ปรุงแต่งเพื่อลวงหลอก บางครั้งใจคนอื่นก็สามารถรู้สึก ได้(ถ้าไม่มีกรรมมาบัง) แม้ไม่รู้ตัว หรือไม่ได้พูดออกมาก็ตาม
ดังนั้นคราวหน้าก่อนจะทำอะไร อย่าลืมให้ความสำคัญกับ กิริยาทางใจ มาก่อนอย่างอื่นนะคะ
ใจดีแล้ว อะไรๆก็ดีไปหมด: )
ติดตามใน facebook
ติดตามใน twitter