ถาม. มีความทุกข์มาก รำคาญตัวเอง ว่าทำไมเอาใจไปผูกกับคนคนนั้นได้มากขนาดนี้ ทำไมเราพยายามหาอะไรที่จะทำ เพื่อจะได้ไม่ต้องไปรบกวนใจทางนั้น ไม่ทำให้เค้ารู้สึกเบื่อกับพฤติกรรมติดแฟนของเรา มันยากจังนะคะ แต่ก็จะพยายามทำต่อไป ไม่ถอดใจนะคะไม่รู้จะทำยังไง

ตอนนี้มันไม่นิ่งเลยจริงๆ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย มันไม่เป็นอันทำอะไรเลยจริงๆ เมื่อคืนสวดมนต์ค่ะ เป็นวันที่ 2 แล้ว อุทิศบุญ แผ่เมตตา แต่หลังจากกลับมาที่ห้อง ทำไมใจมันไม่นิ่ง ทำไมมันคิดไปถึงคนๆนั้นอีก

ตอบ. เพิ่งใส่เมล็ดอย่าเพิ่งหวังผลไวสิคะ ค่อยๆฝึกไป ล้มบ้างเพราะยังไม่คล่องก็เป็นเรื่องปกติ ฝึกต่อ:)

ตรง "อยาก" ให้นิ่ง พยายาม"บังคับ" ให้นิ่ง นี่แหละค่ะปัญหา เพราะเห็นว่าความรู้สึกเป็นของเรา ไม่เห็นว่าเราสั่ง บังคับมันไม่ได้อยู่แล้ว พยายามสู้กับมันก็เลยเหนื่อย ล้มบ่อยๆ:) 

ภาวนามีวิหารธรรม(เครื่องอยู่) จะใช้อานาปานสติ(ดูลมหายใจเข้าออก)ก็ได้ เหมือนมีราวเกาะเป็นที่จับไว้ ใจไหลออกไปจากการดูลมหายใจก็รู้ ไม่ต้องไปห้ามมัน แค่ไม่ตามมัน แล้วก็กลับมาอยู่กับลมหายใจใหม่ เห็นบ่อยๆว่ามันไหลไปเอง หรือถ้ารู้ลมหายใจยังไม่ได้ นั่งเคาะมือไปก็ได้ ดูอาการทางกายเป็นวิหารธรรม ตอนสวดมนต์ก็ฝึกได้ และทุกวันเน้นเดินจงกรม เพราะดูกาย ดูการเคลื่อนไหวของกายมันชัดกว่า ดูแบบที่แนะนำดูลมหายใจ :) 

ฝึกบ่อยๆใจจึงจะตั้งมั่น ไม่ไหลตามอารมณ์ ไม่ฟุ้งไปไกล จนทุกข์หนักแล้วค่อยรู้ตัว ไม่ได้ให้ภาวนาเอานิ่งไม่คิด ไม่รู้สึกอะไรนะคะ บอกแล้วว่ากรรมเก่าสร้างเหตุไว้ มันก็ส่งมาให้รู้สึกอยู่แล้ว ดูความไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวตนค่ะ เห็นบ่อยๆให้มันจำได้ จนรู้ว่าเข้าไปบังคับมันทีไร “อยาก”ทีไร ยิ่งทุกข์ทุกที 

ในอริยสัจสี่ สมุทัย คือ ตัณหา คือความอยาก เป็น”เหตุ”ให้ทุกข์
พระท่านสอนให้เจริญมรรค คือทางให้พ้นทุกข์ มรรคย่อสั้นๆคือ ศีล สมาธิ ปัญญา จึงจะถึงทางดับทุกข์คือ นิโรธ
เจริญสมุทัย ความอยากให้ แม้จะเป็นความอยากให้หายก็ทำให้ทุกข์เพิ่มค่ะ:)

ลองอ่านหนังสือเพิ่มเติมเรื่องการภาวนา หนังสือ วิปัสสนานุบาล นะคะ http://dungtrin.com/index.php?option=com_content&;view=category&id=55&Itemid=278

อีกเล่มนึงที่แนะนำคือ มหาสติปัฏฐานสูตร http://dungtrin.com/index.php?option=com_content&;view=category&id=105&Itemid=278

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >