เรามีความรักเพื่ออะไร….

บางคนรักเพื่อเซ็กซ์

บางคนรักเพื่อมีเพื่อนแก้เหงา

บางคนรักเพื่อมีคนดูแล

บางคนรักเพื่ออยากดูแล

บางคนรักเพื่อครอบครอง

บางคนรักเพื่อหน้าที่

บางคนรักเพื่อเป็นคนดี

บางคนรักเพื่อ....

เติมคำในช่องว่างเอาเอง ^^ เพราะแต่ละคนให้นิยามและต้องการแตกต่างกัน

สังเกตไหมคะว่า คาดหวังอะไรก็จะได้สิ่งนั้น เพราะพอเราต้องการอะไร เราก็จะไขว่คว้าหาสิ่งนั้น ตั้งใจสร้างตัวตนอัตตาเพื่อมีความรักแบบนั้น

เคยบอกไปครั้งนึงว่า ที่จริงความรักมันเหมือนน้ำใสๆ มันไม่เคยบอกตัวมันเองหรือใครหรอกว่ามันเป็นอย่างไร ใครอยากให้มันเป็นสีอะไร ก็ใส่สีลงไปอย่างนั้น แล้วก็เห็นมันเป็นอย่างนั้น

มีแต่เราที่ให้ค่า ที่รู้สึกไปเอง

คงไม่มีใครรักเพื่อที่จะเป็นทุกข์ แต่... ทุกความรักที่ทำเพื่อสนองอัตตา จะนำทุกข์มาให้เสมอ เหมือนทำเพื่อให้ได้สิ่งนี้แต่ต้องเอาทุกข์มาแลก รักเพื่ออะไรก็จะต้องทุกข์เพราะสิ่งนั้น เมื่อสร้างตัวตนแบบใดเราก็จะต้องมีทุกข์เพราะตัวตนแบบนั้น

แต่มีความรักเพื่อสิ่งๆหนึ่งที่ไม่ทำให้ทุกข์ รักเพื่อจะพ้นทุกข์ คือ รักเพื่อธรรม เพราะรักเพื่อธรรมเป็นรักเพื่อจะเรียนรู้ความจริง ถึงสิ่งที่เราปรุงแต่ง เชื่อขึ้นมาเอง สร้างความคิดเอง และยึดเอง

พระพุทธเจ้าตรัสว่า ความคิดเหมือนพยับแดด แต่คนเราแบกเหมือนจะถือมันไว้ได้ แบกความคิดเป็นภาระ ความคิดปรากฏขึ้นก็หมายว่าเป็นเรา เข้าไปยึดจึงไม่เห็นว่ามันก็สักแต่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไปเอง

การภาวนาช่วยให้เราเห็นทุกอย่างตามจริง และพ้นจากสภาพการสร้างอัตตา ครอบครองอัตตานั้น และทุกข์เพราะสูญเสียอัตตานั้น เป็นการหยุดที่เหตุแห่งทุกข์

คนส่วนใหญ่เข้าใจผิดว่า การเสียสละอัตตาคือการทำเพื่อคนอื่น ไม่นึกถึงตัวเอง แต่ที่จริงแล้ว การทำเช่นนั้นเป็นการสละ “ความเห็นอย่างหนึ่ง ไปสู่ความเห็นอีกอย่างเท่านั้น”

การรักธรรมเพื่อสละความเห็นผิดว่ามีตัวตน คือสละการเห็นว่ามีตัวตน

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >