มักจะมีคนพูดบ่อยๆว่า รู้...แต่ทำไม่ได้ เข้าใจ...แต่....

หลายๆคนในที่นี้ได้อ่านบทความเกี่ยวกับการรู้จักความรักมาก็เยอะแล้ว บางคนบอกว่าอ่านแล้วทำให้เข้าใจความรักมากขึ้น อ่านแล้วรู้สึกดี แต่พอถึงเวลาภาคสนามจะลืม^^”

เช่น ก็รู้แล้วว่าความรักคือการให้ จะให้น้ำใจ ให้ความสุขหรือให้อภัยก็ตามแต่ แต่ถึงเวลาก็ โกรธ แค้นคนที่ทำกับเรา งอล จิปาถะปะปะ

การอ่านหนังสือ หรือบทความไหนๆบนโลกก็เหมือนการศึกษาภาคทฤษฎีซึ่งเป็นสื่งที่จำเป็นเพราะจะทำให้เราเปิดโลก หรือมุมที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน แต่การจะประสบความสำเร็จตามเป้าหมายหรือไม่มันอยู่ที่ภาคปฏิบัติที่ต้องลงมือทำ ออกทางเดิน ให้สำเร็จ ให้ถึงเป้าหมาย

ญคงจะไม่พูดซ้ำว่าความรักแบบพุทธคืออะไร แต่อยากจะเน้นภาคปฏิบัติ ได้แก่

ทานรู้จักสละ หวงความเป็นตัวตน ความเห็นแก่ตัว

ศีล การมีความอดทนต่ออารมณ์กิเลสเพื่อจะไม่เบียดเบียนใคร

และการภาวนาซึ่งในที่นี้หมายรวมถึง

การทำสมาธิ คือ ทำให้ใจรู้จักสงบ คือสงบจากอารมณ์ ไม่พลีพลาม ทำอะไรทั้งที่ใจยังแกว่ง เหมือนน้ำที่ถูกกวน มองไม่เห็นท้องน้ำตามจริง

การมีสติ มีโยนิโสมนัสิการในการไตร่ตรองสิ่งต่างๆให้รอบคอบ จะช่วยได้มากค่ะ เช่น จากที่เราศึกษาภาคทฤษฎีมาแล้วว่า ทำอย่างนั้นไม่ดี อย่างนี้ดี อย่างนั้นเรียกว่ารัก อย่างนี้มันรักตัวเองแล้วนะ อย่างนั้นทำให้เขามีความสุข อย่างนี้มันทำเพื่อตัวเองนี่นา การภาวนา การมีสติรู้มันบ่อยๆนี่แหละค่ะ ที่จะช่วยขัดเกลานิสัยเดิมๆ

เมื่ออยู่ในสนามมีทางแยกสองทาง การที่ใจเรามั่นคงไม่แกว่งเพราะฝึกสมาธิมาดี การที่เรามีปัญญาอยู่ก่อนแล้ว และมีสติรู้มันจะช่วยลัดเลาะเราออกจากเขาวงกตให้ตรงสู่เป้าหมายที่อยากมีรักที่ดีๆได้ใกล้ขึ้น

หากอ่านหนังสือหรือบทความเฉยๆแล้วบอกว่าดีๆ แต่ไม่ได้ลงมือภาคปฏิบัติเลย ถึงเวลาก็หลุดตามความเคยชินเก่าๆได้ง่ายค่ะ

และสุดท้ายการภาวนาแบบที่เน้นสติแบบรู้ตามความเป็นจริง เห็นความคิด ความรู้สึกนั้น เปลี่ยนไปตามกฎธรรมชาติ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เปลี่ยนแปลง ทนอยู่ไม่ได้ สั่งบังคับให้เป็นอย่างใจไม่ได้นั้นแหละค่ะ มีประโยชน์มากที่สุด เพราะจะทำให้เราไม่ยึดถือความคิด ความรู้สึกตนเองเพื่อไปก่อกรรมไม่ดีกับคนอื่น และเป็นโทษกับตนเองในภายหลัง หรือมีปัญหามีความทุกข์ก็ไม่ทุกข์นาน เพราะไม่รู้จะยึดไปเพื่ออะไร เพราะการเฝ้าดูบ่อยๆมันช่วยให้เห็นแล้วว่า มันไม่ใช่ตัวเราสักหน่อย เดี๋ยวก็เปลี่ยนไปละ

เจริญสติตรงนี้ไปมากๆจะทำให้ใจรู้จักความสุขที่แท้จริง แล้วพอเรารู้จักความสุขที่แท้จริงแล้ว ใครอยู่ใกล้ๆก็มีความสุข สามารถ ส่งรักให้ใครๆ ส่งความสุขให้ใครๆได้อย่างแท้จริง:)

ที่นี้ก็รู้แล้วนะคะว่าไม่ใช่ว่าเราทำไม่ได้หรอก แต่ค่อยๆลงมือทำ ทำตามแรงที่เรามี ช่วงแรกจะคลานก่อนก็ได้ เดินช้าๆเพราะยังไม่คุ้น เพราะไม่ถนัด ยังไม่ชำนาญ เพราะขายังเจ็บอยู่ก็ได้ แต่ค่อยๆอดทนเดินต่อไปก็เดินคล่องขึ้น ถึงเป้าหมายในวันหนึ่งค่ะ:)

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >