เคยเห็นคนดีไปรักคนไม่ดีมากๆที่เราก็สงสัยว่ารักไปได้ยังไง หรือเคยเห็นคนดีๆที่มาชอบคนรอบตัวเรา หรือชอบเรา แต่เขาเหล่านั้นหรือเราก็ไม่รู้สึกว่าจะชอบเขาได้ไหมคะ ดังนั้น เวลาที่ญตั้งใจทำดีเนี่ย ญจึงคิดว่าเราไม่ควรตั้งใจทำเพราะคาดหวังให้ใครมารักเราหรอกนะคะ มันไม่จำเป็นว่าเราดีแล้วเขาจะชอบเรา

คนเราจะไปรักใคร ควบคุมใจไม่ได้ ก็เพราะความรักมันมีเหตุที่มาจากกรรมให้พาใจไปตกหลุมกรรมเอ้ย ตกหลุมรัก ถ้าเราไม่คาดหวังว่าจะทำเพื่อให้ได้ผลอย่างที่ใจเราต้องการเพื่อตัวเอง เราก็ไม่ทุกข์ถ้ามันพลาดเป้า ดังนั้น เป้าหมายของการทำดี เป้าหมายของการให้จึงควรเป็นการทำเพื่อให้ผู้รับมีความสุข เราทุกข์มันเป็นคนละเรื่อง มันเป็นกรรมเก่าที่เราทำมา แต่เมื่อเราทำดีเพื่อความดี ในวันนี้ เหตุของกรรมปัจจุบันที่ดีจึงจะส่งผลที่ดีในอนาคต

ให้ความสุขกับผู้อื่น เราก็จะได้ความสุขกลับคืนมาในอนาคต อาจจะเป็นผลที่ได้จากคนนี้ จากคนอื่น มันสำคัญด้วยเหรอ ความสุขมันก็คือความสุข

แล้วถ้าเรารู้จักการให้จริงๆ เราจะได้รับผลเป็นความสุขตั้งแต่ปัจจุบันแล้ว คือในทางพุทธ กุศลให้ผลเป็นความสุข บุญเกิดจากจิตที่เป็นกุศลเป็นตัวตั้งต้นหากเรามีเจตนาเป็นกุศลคือปรารถนาสละสิ่งของ กำลังกาย กำลังใจ เวลา และอื่นๆเพื่อความสุขของผู้อื่น ขณะนั้นใจเราเราเป็นกุศล เราเป็นสุขได้เลยตั้งแต่ตอนคิดจะให้ แต่ถ้าให้แบบคิดถึงตนเอง ให้เพื่อให้ได้ ให้แบบไม่เต็มใจนัก คือใจยังไม่เป็นกุศลเต็มที่ ก็จะไม่มีความสุขขณะให้มากนัก ผลมันก็ได้อยู่หรอก(ได้ในอนาคต)แต่มันจะเหมือนเราเอาเมล็ดพันธุ์ที่ไม่สมบูรณ์ไปหย่อนลงดิน ผลมันก็ไม่สวยงามเต็มที่ 

เราอาจจะบังคับใจไม่ได้ หากใจเราไม่เคยฝึกให้มาก่อน แรกๆใจก็อาจยังไม่คุ้น การฝืนบังคับใจ เป็นความอยากอย่างหนึ่ง ซึ่งก็เป็นอกุศล ผลมันก็ยังไม่ค่อยดี แต่ถ้ามาฝึกบ่อยๆ ก็เหมือนไม่ได้เริ่มปลูกต้นไม้สักที จะได้ผลมาจากไหน

ก็แนะนำให้ลองได้ไปให้คน หรือสัตว์ที่เค้าลำบากมากๆ และเห็นอยู่แล้วว่าเราจะไม่ได้อะไรกลับมาจากพวกเขา เช่น น้องหมาข้างถนน สถานสงเคราะห์ต่างๆ พอช่วยให้เขาเหล่านั้นพ้นทุกข์มีความสุขได้ เขาฉายแววความสุขออกมาให้เห็นหรือเรารู้แน่แก่ใจว่าเขาจะดีขึ้นจากการช่วยของเรา แล้วเรารู้สึกอย่างไร ก็ให้รำลึกถึงความรู้สึกนิ้ ทำบ่อยๆ ใจจะสัมผัสความชุ่มชื้นขึ้น ใจจะเรื่มจับหลักถูกว่านี่แหละ ให้แบบนี้ คือให้ด้วยความบริสุทธิ์ ธรรมชาติของจิตต้องการความสุข แต่ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาหามาได้อย่างไร พอจิตเริ่มซึมซับเข้าใจ ก็จะชินและต่อยอดได้มากขึ้นๆ

ไหนๆก็เขียนเรื่องการให้แล้ว จะเขียนให้ครบวงจร

ญเคยมีประสบการณ์ผิดพลาดเรื่องการให้มาก่อนคือ อยากให้ แล้วก็ตั้งใจให้ในสิ่งที่เราคิดว่าดี เสร็จแล้วก็ทุกข์

ที่ทุกข์เนี่ยเพราะไม่รู้ว่า ใจเราคาดหวังว่าเขาได้รับแล้วเขาจะรู้สึกว่าสิ่งนั้นดีเหมือนเรา คือเอาเกณฑ์ของเราไปวัดคนอื่น(ทั้งที่จริงมันอาจเป็นไปได้ หรือไม่ได้ที่เขาจะเห็นว่ามันดี ขึ้นอยู่กับ อารมณ์ของเขาขณะนั้น เวลา สถานการณ์ และอื่นๆ)

ญลืมดูว่าที่ให้น่ะ ต้องให้ความสุขของเขา ไม่ใช่ความสุขของเรา เช่น เราผู้ญเราชอบดอกไม้ เวลาได้ดอกไม้ก็จะดีใจสดชื่น แต่ผู้ชายเขาไม่ได้ชอบดอกไม้ เราไปให้เขาก็อาจจะไม่ Happy ดังนั้นเนี่ย ไม่ใช่สักแต่ว่าให้ เราต้องรู้จักสังเกตด้วยความเอาใจใส่ว่าเขาชอบไม่ชอบอะไร ควรให้ตอนไหน เวลาใด ถึงจะเหมาะ

ถ้าเราไม่แน่ใจว่าเราให้เพื่อความสุขของตัวเองหรือเพื่อตัวเขา ญมีวิธีสังเกตง่ายๆคือ ถ้าเราให้เพื่อตัวเรามันจะมีความอยากเจืออยู่เยอะ คนรับมีความสุขหรือขอบคุณเราเราถึงจะมีความสุขเท่านั้น แต่ถ้าเราให้เพื่อตัวเขา มันจะเป็นการให้แบบให้แล้วปล่อยเลย คือเขามีสุขเราก็ดีใจ เขาเฉยๆเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

หรือถ้าเราผิดพลาดบ่อย คิดว่าไม่ค่อยรู้ใจเขาเลย เอาวิธีนี้ไปใช้ก็ได้ค่ะ

พี่ชายเคยสอนค่ะว่า แค่ตั้งเจตนาไว้ดี เจตนาว่าจะให้เขาพ้นทุกข์ แล้วก็รอเค้ามาขอความช่วยเหลือ เราก็ช่วยอย่างเต็มที่ ถ้าทำแบบนั้น เขาก็ได้รับผลเต็มที่ ซึ่งก็ประสบผลสำเร็จในการให้แล้ว

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >