เราเคยได้ยินบ่อยๆว่า สุขทุกข์อยู่ที่ใจเรา แต่เวลาเราทุกข์ เรากลับไปคิดหาเหตุแห่งความทุกข์จากสิ่งภายนอก และเชื่อว่าวิธีการดับทุกข์อยู่ที่ภายนอก ทำไมคนนั้นทำอย่างนี้ ทำไมคนนั้นคิดอย่างนี้  เขาคิดแบบนี้หรือเปล่า คนนั้นจะทำอย่างไรต่อ
ถ้าเพียงแต่เราเข้าใจความหมาย ของประโยคที่ว่า สุขทุกข์อยู่ที่ใจเราจริงๆ เลิกหาคำตอบจากการแสวงหาภายนอกผ่านเครื่องมือคือ การคิด แล้วเข้ามาดูแค่ขอบเขตในกายใจตามที่พระพุทธเจ้าบอกไว้ ความทุกข์ จะเป็นบทเรียนที่สอนใจได้ดีที่สุดว่า สิ่งต่างๆไม่ใช่ของเรา และเราจะพ้นทุกข์ด้วยตัวเอง ทุกที่ ทุกเวลา

หนังสือที่เราอ่านจบแล้ว ใช่จะหมดค่าเสมอไปนะคะ
ญเป็นคนชอบอ่านหนังสือ และบ่อยครั้งพบว่า เมื่อเราโตขึ้น เราเรียนรู้ใจตนเอง(หรือที่เรียกว่า ภาวนา) แล้วเรากลับไปอ่าน ไปฟังเรื่องเดิมๆ มันทำให้มุมมอง หรือสิ่งที่เราได้เปลี่ยนไปเหมือนกัน

ถาม. ทำอย่างไรจึงจะละความรักได้คะ เพราะความรักคือความทุกข์ พอไม่สมหวังก็เกิดความโศก และเป็นอุปสรรคต่อการนั่งสมาธิ

 
กรรมส่งผลมาที่ความคิด บทความนี้คัดมาจากกระทู้ที่พี่โจ้เคยตอบ เพื่อให้ความกระจ่างกับผู้ที่ยังติดในกรรมของตน ญเองตั้งแต่ทุกข์ แล้วเห็นวงจรกรรมของตัวเองมามาก ก็เลิกเชื่อความคิดแบบ ครึ่งรู้ ครึ่งคาดเดาเอาเอง แล้วค่ะ ปัจจุบันก็มุ่งสร้างเหตุที่ดี คือกรรมดี โดยไม่ปักใจ ประโยชน์คือ มีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่ละคนคิดไม่เหมือนกัน ความคิดจึงไม่ใช่ของจริง มันจริงสำหรับผู้ยึดเท่านั้น
กรรมเปลี่ยนได้ นิสัยเปลี่ยนได้นะ ถ้าภาวนาแล้วรู้ทันความคิด ความคิดอันเป็นรากเหง้าเปลี่ยน กรรมก็เปลี่ยน ไม่เห็นจะเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกำหนดชีวิตตัวเอง
เป็นไปได้ยากเฉพาะคนที่เอาแต่เชื่อความคิดตนเองแล้วไม่เพียรเปลี่ยนตนเอง สร้างเหตุที่ดีเท่านั้น:)