มุทิตา เป็นหญิงสาวที่ทุ่มเทให้กับความรักมาก แต่ก็ไม่เชื่อมั่นในรักแท้ เพราะเคยอกหักจากความรักมาก ๆ มาก่อน มุทิตาเป็นชาวพุทธ แต่ตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่ได้เข้าวัดไปทำอะไรอย่างอื่นนอกจากทำบุญ จนเมื่ออยู่มหาลัยปี 3 เพื่อนได้ชวนไปปฏิบัติธรรมที่วัด มุทิตาจึงได้มีโอกาสรู้จักวัดวิมุตติ และได้มีโอกาสปฏิบัติธรรมกับหลวงพ่อนับแต่วันนั้น

                มุทิตายังจำได้ดีถึงวันแรกที่เจอหลวงพ่อ เป็นวันที่คณะนักศึกษาเพิ่งมาถึงวัด ทุกคนขึ้นไปศาลาและกราบหลวงพ่อ หลวงพ่อทักทายสอบถามถึงการเดินทางของคณะ เมื่อเห็นหน้ามุทิตาหลวงพ่อก็ยิ้มให้อย่างมีมเตตา คล้ายว่าเห็นอะไรบางอย่างในตัวเธอ

              "เรามากันที่สายต่อไปนะคะ สวัสดีค่ะน้องหนูเล็ก วันนี้มีอะไรจะให้พี่ช่วยคะ"

"สวัสดีค่ะพี่ฟ้า หนูกำลังท้องค่ะ แฟนบอกให้หนูไปเอาเด็กออก เพราะไม่มีปัญญาเลี้ยง เราสองคนยังเรียนไม่จบน่ะค่ะ หนูควรไปเอาเด็กออกอย่างที่แฟนบอกไหมคะ เด็กเกิดมาทั้งที่ไม่พร้อมคงจะลำบาก”

“ต้องคิดดี ๆ นะคะว่า เรากลัวเด็กลำบาก หรือกลัวตัวเองลำบาก”

พราวฟ้าอยู่ในสถานะความสัมพันธ์กำลังร่อแร่กับแฟนหนุ่มคือจะเลิกมิเลิกแหล่ ช่วงนี้มีกริชเพื่อนหนุ่มทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษา ที่จริงคือเป็นที่ระบายมากกว่า เพราะแนะนำอะไรไปพราวฟ้าก็ไม่เคยทำตาม พราวฟ้าเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเอง เอาแต่ใจและคิดว่าตัวเองถูกเสมอ

กริชชอบพราวฟ้าอยู่ ที่จริงมีชายหนุ่มมาขายขนมจีบกับพราวฟ้าหลายคน แต่พราวฟ้าไม่ใช่คนเจ้าชู้ คนภายนอกจะดูว่าเธอหยิ่ง เพราะนอกจากไม่ให้ความหวังใครแล้ว ถ้าใครมาชอบเธอ แล้วเธอไม่ได้มีใจให้ เธอก็มักจะพูดจาไม่ดีให้ผู้ชายเหล่านั้นออกห่าง พราวฟ้ารู้ดีว่ากริชแอบชอบเธออยู่ แต่สำหรับกริชเป็นผู้ชายที่ได้รับการยกเว้นจากการถูกทำร้ายทางวาจาเป็นกรณีพิเศษ เพราะเธอรู้ว่ากริชชอบเธอด้วยความจริงใจ ไม่เคยทำตัวคุกคาม รุก หรือจีบเธอ พราวฟ้าให้ความไว้วางใจและมักคุยเรื่องความรักของตัวเองให้กริชฟัง ดังนั้นแม้ไม่ได้ทำร้ายกริชทางวาจา ความจริงแล้วกริชก็ถูกทำร้ายจิตใจด้วยการต้องมารับรู้เรื่องความรักของพราวฟ้าเสมอ

พิมสาวสวยอาชีพพนักงานบริษัท อายุ 28 ปีเพิ่งอกหักจากแฟนคนแรกที่คบกันมา 9 ปีด้วยสาเหตุคือฝ่ายชายนอกใจ เธอสับสนอย่างบอกไม่ถูก ทั้งทุกข์ ทั้งกลัวเพราะคิดว่าอายุก็ใกล้จะ 30 แล้ว และตั้งแต่เกิดมา ครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เพิ่งรู้จักเจ็บเพราะรัก รสชาติมันเป็นอย่างนี้นี่เองช่างทรมานอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร