หญิงมีคำถามเมื่อไม่นานมานี้ว่า ความรักของคนรัก กับความรักคนในฐานะอื่น ๆ เช่น พ่อแม่ เพื่อน พี่น้อง หรือหมา แมว มันต่างกันอย่างไร ?

คำตอบที่ได้ก็คือ ความรักมันก็คือความรักนะ ถ้ามันคือการให้ แต่ความรักของคู่รักมันต่างตรงที่มีเรื่องเซ๊กซ์มาเกี่ยวข้อง ภาษาธรรมะหมายถึงมันเกี่ยวข้องกับคำว่า ราคะ

หลายคนเมื่อแยกไม่ออก ก็จะเข้าใจว่าเซ็กซ์เป็นส่วนหนึ่งของความรักไป

ถ้าความรักคือการให้ และความปรารถนาดี นั่นหมายความว่าเราสามารถรักเสมอกันได้ทุกคน  ทุกฐานะ

แต่ ถ้าเราเห็นว่าการเสพคนรักเป็นของดี ไม่ได้หมายถึงเซ็กซ์อย่างเดียวนะ การยินดีที่ได้เห็น พอใจที่ได้ยินเสียง เมื่อเรายึดความสุขนั้น เหตุแห่งทุกข์จะเกิดขึ้นทันที แล้วความรักมันก็จะไม่ใช่ความรักอย่างเดียวเพียงต่อไป แล้วก็แยกไม่ออกว่า เรารัก หรือเราอยากได้ เรารักเขา หรือรักตัวเอง ใครรักเรา หรือเรารักอะไร

สมัยก่อนตอนหญิงยังเป็นวัยรุ่น ช่วงนั้นแฟชั่นตู้สติ๊กเกอร์เพิ่งเข้ามาใหม่ บูมมาก เดินไปที่ไหนต้องเจอตู้ติ๊กเกอร์ (ศัพท์วัยรุ่น ^^) มีเพื่อนถ่ายกับเพื่อน มีแฟนถ่ายกับแฟน

หญิงชอบมาก ช่วงนั้นมีแฟนเจ้าชู้ หญิงก็เอารูปคู่นี่แหละไปติดกระจกรถ กันผู้หญิงขึ้นรถ นึก ๆ ตอนนี้แล้ว เหมือนยันต์กันผี ^^;

แต่ละคนจะมีของเป็นสัญลักษณ์แทนความรักแตกต่างกันไป อาจจะเป็นแหวน รูปถ่ายกุ๊กกิ๊กน่ารัก พวงกุญแจสัญลักษณ์ชื่อว่า บอย กับ ปลา รักกันม๊าก มาก หรืออาจจะเป็นลูก ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะเอาไปใช้เป็นยันต์แบบหญิงสมัยก่อนหรอกนะ บางคนก็อาจจะใช้มีไว้ให้คิดถึง หญิงก็ไม่ได้ห้ามว่าทำแล้วไม่ดี ไม่ถูก โปรดอย่าเข้าใจผิด :) แต่อ่านว่าถ้าเราเข้าใจผิด ใช้ผิด อะไรจะเกิดขึ้น

สิ่งของต่าง ๆ กลายเป็นตัวแทนของความรัก ว่าเรามีกันและกัน ตอนรักกันมันก็เห็นแล้วชื่นใจดี แต่ตอนเลิกกัน ตอนนั้นหญิงจำได้ว่า ตอนเห็นติ๊กเกอร์โดนแกะออก หรือพวงกุญแจที่ฉันให้ถูกเปลี่ยนเป็นของผู้หญิงคนอื่น

คนส่วนใหญ่รู้จักประโยค 
"ต้องรักตัวเองให้เป็นก่อน จึงจะรู้จักรักผู้อื่น"
แต่ทำไม่ได้ เพราะไม่เคยเข้าใจว่า รักเป็น หมายความว่าอย่างไร

ได้แต่เดา คิดไปเอง หรือเข้าใจผิด
แล้วก็ไม่รู้วิธีด้วย

คนที่รักตนเองคือคนที่พึ่งตนเองได้ รู้วิธีทำตนให้เป็นที่พึ่ง 
จึงจะรู้จักรักคนอื่น และถ่ายทอดวิธีรู้จักรักตนเอง ทำตนเองให้เป็นที่พึ่ง แก่คนที่เรารักและคนอื่น ๆ ได้

การพึ่งตนเองได้ ไม่ได้หมายถึงความสามารถในการหาเงินได้เยอะ ๆ มีตำแหน่งสูง ๆ บ้านหลังใหญ่ ๆ

เคยเห็นคนที่มีพร้อมทุกอย่างแต่ก็ไม่มีความสุขไหม

บทเรียนซ้ำซากอย่างหนึ่งที่เห็นบ่อยๆในเรื่องความรักคือ เราวางรากฐานความรักไม่ดี

เมื่อฐานไม่ดี จะสร้างบ้านสวยแค่ไหนก็พังได้

เมื่อแรกรู้จักกัน เรายังไม่ได้รู้จักกันดีพอ แต่อะไรบางอย่างก็ทำให้เราเชื่อไปเองว่ารัก ทั้งที่ไม่รู้

มันเป็นไปได้หรอกนะ ที่เราจะรักใครโดยที่ยังไม่รู้จักอีกฝ่ายดีพอ

และการรู้จักใครดีพอ ก็ต้องรู้จักทั้งข้อดีและข้อเสียของเขา

พอรู้ตัวอีกที ก็เข้าใจว่าความผูกพันเป็นความรักเสียแล้ว 

แต่ถามว่าความรักแท้จริงคืออะไร